علائم اوتیسم که باید والدین به خوبی بشناسند

اوتیسم یک اختلال رشد مادام العمر است که بر نحوه رفتار و تعامل افراد با دنیای اطراف خود تأثیر می گذارد. ممکن است خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد.

در افراد مبتلا به اوتیسم، مغز به همان شکلی که در اکثر افراد رشد می کند، رشد نمی کند. اوتیسم یک مشکل سلامت روان یا ناتوانی ذهنی نیست، اگرچه برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نیز این مشکلات را خواهند داشت.

پزشکان قبلاً فکر می کردند که سندرم آسپرگر و اوتیسم شرایط جداگانه ای هستند. آنها اکنون فکر می کنند که همه آنها بخشی از یک بیماری هستند، به نام اختلال طیف اوتیسم یا ASD.

از هر 150 نفر، 1 نفر به اوتیسم مبتلا است و پسران 4 برابر بیشتر از دختران به آن مبتلا می شوند. علائم در دوران نوزادی وجود دارد، اما ممکن است تا سن 2 یا 3 سالگی قابل توجه نباشد. در برخی افراد تشخیص بسیار دیرتر انجام می شود.

ویژگی های اصلی اوتیسم دشواری در تعاملات اجتماعی و ارتباطات و رفتارها و علایق محدود و تکراری است. کودکان یا بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ممکن است بسیار باهوش، دارای هوش طبیعی و یا مشکلات یادگیری باشند.

افراد مبتلا به اوتیسم می توانند مهارت های لازم برای عملکرد مستقل یا در یک محیط حمایتی را بیاموزند. تحقیقات نشان می دهد که هر چه زودتر کودک تشخیص داده شود و تحت درمان قرار گیرد، احتمال بیشتری وجود دارد که مهارت های ارتباطی، اجتماعی و زندگی مورد نیاز برای یک کیفیت خوب زندگی را توسعه دهد.

علائم اوتیسم

رفتارهای مرتبط با اوتیسم به دو حوزه تقسیم می‌شوند: اختلال در تعامل اجتماعی و ارتباطات، و رفتارها و علایق محدود و تکراری.

علائم و نشانه های رایج اوتیسم عبارتند از:

فقدان تبادلات اجتماعی یا احساسی مانند اشاره کردن، لبخند زدن، نشان دادن چیزها
عدم ارتباط غیرکلامی مانند تکان دادن سر و تکان دادن سر، استفاده از حرکات دست
مشکل در ایجاد و حفظ روابط متناسب با سن، مانند بازی با همسالان، فقدان دوستان صمیمی
تاخیر در گفتار و درک گفتار
عدم تماس چشمی با کودک هنگام صحبت کردن
از دست دادن مهارت های زبانی در هر سنی
پیروی بیش از حد از روال ها، الگوها یا رفتار، و مضطرب شدن از تغییرات
گفتار کلیشه ای یا تکراری، حرکات یا استفاده از اشیاء، مانند چرخاندن چرخ ها جلوی چشم، تکان دادن دست ها، راه رفتن با انگشتان پا
به شدت به ورودی های حسی مانند صدا، درد یا بافت واکنش نشان می دهد
علایق محدود یا ثابت مانند بازی کردن با اسباب بازی های خاص یا بحث در مورد موضوعات خاص
پرخاشگری نسبت به دیگران یا نسبت به خود

چه چیزی باعث اوتیسم می شود؟

اوتیسم به دلیل نحوه رشد مغز ایجاد می شود. اگر فردی در خانواده شما مبتلا به اوتیسم باشد، احتمال اینکه سایر افراد خانواده نیز به اوتیسم مبتلا شوند، بیشتر است.

تحقیقات همچنین به بررسی نقش محیط در ایجاد اوتیسم، مانند عفونت های ویروسی، عوارض دوران بارداری و آلاینده های هوا می پردازد.

هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد اوتیسم می تواند توسط واکسیناسیون، غذا یا سایر عوامل سبک زندگی یا محیط فرهنگی یا اجتماعی فرد ایجاد شود.

همین طور بخوانید: راهنمای خرید کالسکه

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟

اگر نگران هستید که شما یا فرزندتان مبتلا به اوتیسم است، به دنبال کمک باشید. مداخله اولیه بدون توجه به نوع اوتیسم که کودک دارد بهترین نتایج را ارائه می دهد.

ممکن است علائم اوتیسم در سنین مختلف متفاوت باشد.

در سال اول ، نوزاد مبتلا به اوتیسم ممکن است به افراد دیگر علاقه ای نداشته باشد و با والدین خود تماس چشمی برقرار نکند. آنها ممکن است مانند سایر نوزادان لبخند یا ژست ندهند.

در دوران نوپا، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است به نام خود پاسخ ندهند، یا ممکن است روی فعالیت هایی مانند ردیف کردن اسباب بازی ها تمرکز کنند. آنها ممکن است علاقه ای به بازی با کودکان دیگر نداشته باشند یا ممکن است به روشی یکنواخت صحبت کنند.

کودکان بزرگ‌تر مبتلا به اوتیسم ممکن است در موقعیت‌های اجتماعی، پیروی از دستورالعمل‌ها یا دوست‌یابی مشکلاتی داشته باشند.

گاهی اوقات افراد تا بزرگسالی به اوتیسم مبتلا نمی شوند. آنها ممکن است زندگی خود را با این احساس بگذرانند که کاملاً مناسب نیستند. ممکن است در روابط، موقعیت های کاری و اجتماعی مشکلاتی داشته باشند. آنها همچنین ممکن است شرایط سلامت روانی مانند اضطراب یا افسردگی داشته باشند.

از دست ندهید: آموزش دوچرخه سواری به کودکان